لذت ببر.. دمر قند و شکر

لذّت ببر

ای که هستی از گرانی ها دَمَر         از جهان لذّت ببر !

گرگران شد گوشت یا قند و شکر           از جهان لذّت ببر !

باش گاهی با «پری» یا با «زری»        ای که داری داوری !

عمر ِخود را میدهی تا کی هدَر؟         از جهان لذّت ببر !

این سفارش هست از پیری زِبِل        سالخوردی زنده دل

تا نداری ای جوان درد کمر!             از جهان لذّت ببر !

کن تماشا سبزه زار ِمفت را           یونجه ی هنگفت را !

در چمن غلتی بزن مانند خر!         از جهان لذّت ببر !

پول می گیرند از باد هوا !            بعد از این در روستا !

پس تنفّس کن عزیزم بیشتر !              از جهان لذّت ببر !

پوستت گر کنده شد شاکی مشو !         سوی دبّاغی برو!

ای که هستی رفتگر یا برزگر!           از جهان لذّ ت ببر !

ما که اهل عشق و حال و گردشیم !       دست خالی هم خوشیم !

ای کسی که ماند ه ای در لای در!        از جهان لذّت ببر !

گفت روزی با پدر «اصغر خطر»:        ای همیشه کله خر!

ترک اخلاقِ سگی کن چون پسر!           از جهان لذّت ببر » !

در خیابان گر تو دیدی «پورشه »      می رود چون فشفشه!

کیف کن از دید نش ای رهگذر !         از جهان لذّت ببر !

تو شبیه طعمه ای ای بینوا             می گریزی هی کجا ؟

مرگ می گیرد تو را چون شیر نر       از جهان لذّت ببر !

یالا تو هم نظر بده